स्वप्नी दूर दिसावी कविता.. जाग येता उशाशी असावी कविता ..! घोट भर कधी प्यावी कविता .. अर्घ्य म्हणून द्यावी कविता ..! गज-यात सखीच्या माळावी कविता .. कज-यात तीच्या भाळावी कविता ..! प्रेमात तीच्या सुचावी कविता.. प्रेमभंगात खरी कळावी कविता ..! चंदनासम उगाळता झिजावी कविता .. कस्तुरीसम न दिसता गंधावी कविता..! जाता जाता बीजासम पेरावी कविता.. येताना फुलासम बहरावी कविता..! अनंतीच्या प्रवासी निघावी कविता.. पोटी पुन्हा कुणाच्या अंकुरावी कविता..!!! श्वास बनुनी हृदयी वसावी कविता.. प्राणवायू बनुनी शरीरी रुजावी कविता..!! 'मी' पणा बनुनी माजावी कविता.. नम्र राहुनी जगी गाजावी कविता..!! पावसात अश्रूंच्या भिजावी कविता.. चांदण्यात सुखाच्या हसावी कविता..!! मरता मरता अचानक जगावी कविता.. अन कुणाचे आयुष्यच व्हावी कविता..!! आयुष्यगीत गाता समजावी कविता.. मरण सामोरे येता उमजावी कविता..!! : विनायक
जाणतो मी अस्तकाली या नभाचे सत्व सारे मावळे सूर्यासवे . जाणतो की धूसरावर वाहती खग सांजवेळी ती नभाची असावे. गर्द झाडांच्या तळाशी सावल्या हलती , नभाच्या भितीचे थरकाप ते . वादळे करती जळावर वा गुहेतून नाद भीषण हुंदके आलाप ते. जाणतो या मद्यरात्री जी तमावर प्रकट होते तारकांची संपदा. या नभाचा या तमाचा तो प्रकाशाशी उद्याच्या एक दुर्दम वायदा . : अस्तानंतर : छंदोमयी : कुसुमाग्रज